Ένα κάθε μέρα (1ζ΄) - Ο Σταυρός ΜΟΥ

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σταυρό και καλείται να τον σηκώσει με λεβεντιά. 

Και επειδή το βάρος και η άρση του σταυρού φέρνει: κόπο, πόνο, ιδρώτα, αίμα, αγωνία, ολιγοπιστία, απελπισία  και τόσα άλλα, ο άνθρωπος δυσφορεί και ζητά με κάθε τρόπο να τον αποτινάξει από πάνω του.

Βέβαια, ο χριστιανός που έχει πνεύμα Θεού και "νουν Χριστού", προσεγγίζει το θέμα αυτό  μ' άλλο μάτι. 

Δέχεται το σταυρό του ως ουράνια δωρεά και ζητά από τον Ευεργέτη Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό: υπομονή, θάρρος, ανδρεία και πίστη.

Δεν γογγύζει.

Δεν απελπίζεται.

Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη σ' Εκείνον που έχυσε το Πανάγιο Αίμα Του πάνω στο Γολγοθά.

Έχει συμπαραστάτες τη Θεοτόκο και τους αγίους.

Και έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο λόγο των πατέρων μας πως στην άρση του σταυρού μάς βοηθά ο Κύριος, για να μην αποκάμουμε. 

...........................................................

Κάποιος χαριτωμένος Ρώσος ιερομόναχος -ο π. Ιωάννης Πσκώφ, Γέροντας της Μονής των Σπηλαίων - στο βιβλίο του ΜΕ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ, έκδοση ΕΝ ΠΛΩ) σημειώνει τα εξής: 

"Ξέρετε άραγε ότι από τον σταυρό δεν κατεβαίνουμε, αλλά από τον σταυρό μας κατεβάζουν;

Ο Σταυρός σας, εάν τον σηκώσετε με ανδρεία μέχρι το τέλος, θα δώσει μεγάλο πνευματικό καρπό, μεταμορφώνοντας και την ψυχή σας και διαποτίζοντας και τους οικείους σας.

Η ιδιαίτερη δυσκολία έγκειται στο ότι αντιδρά σε όλα έντονα επιπλέον και ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους..."