Ο κόσμος, η τέχνη και η «ιδεολογία» της εθνικής μας χαρμολύπης που γέννησε το θαύμα του 1821!

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης. Τοιχογραφία σε ναό της Μονής Μολντοβίτσα της Ρουμανίας (1537).

.........................................................................................

Στέλιος Κούκος

Με ποιο κουράγιο ο λαός μας διά μέσου του ποιητή -που δεν σώζεται, βεβαίως, το όνομά του- έγραψε τους στίχους-προφητεία, τους στίχους-απαντοχή, τους στίχους-δύναμη, προσμονή, επιμονή, κουράγιο: “Πάλιν με χρόνους και καιρούς πάλιν δικά μας θάναι”! Ή ακόμη η “Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο”!

Και δεν είναι μόνον αυτό! Ο στιχουργός δεν παρηγορεί μόνον τους συνανθρώπους του και την πονεμένη, την απεγνωσμένη Ρωμιοσύνη, αλλά κάνει κάτι πολύ πιο συγκλονιστικό! Ενώνει συμπαθητικά, δηλαδή στο ίδιο πάθος, τον ουρανό και την γη, τα θεία και τα ανθρώπινα και σπεύδει να παρηγορήσει και την Υπεραγία Θεοτόκο. Έτσι αμέσως μετά τον στίχο του δημοτικού τραγουδιού που λέει η “Δέσποινα ταράζεται και κλαίει και δακρύζει”, ο ποιητής σπεύδει να την ενθαρρύνει κι’ αυτήν λέγοντάς της, “Σώπασε, κυρά Δέσποινα μη κλαίεις μη δακρύζεις” και ακολουθεί ο εμβληματικός στίχος που προαναφέραμε, “Πάλιν με χρόνους και καιρούς πάλιν δικά μας θάναι”.

Υπάρχει όμως και ο στίχος, ο οποίος δεν είναι τόσο γνωστός, “Πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά σου είναι”!...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ: 

https://www.pemptousia.gr/2020/05/o-kosmos-i-techni-ke-i-ideologia-tis-ethnikis-mas-charmolipis-pou-gennise-to-thavma-tou-1821/