"ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ..."

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ τώρα είναι νά αισθανθούμε στερημένοι θλιμμένοι - γιατί όχι καί θυμωμένοι - αλλά ποτέ " εξυπνάκηδες" που τά κατάφεραν, βρήκαν κι ένα  "ομολογητή" λειτουργό - κόντρα στούς συμβιβασμένους- και κοινώνησαν... Για να έρθουν να μάς πούν μέ  κομπασμό ότι  "κατάφεραν νά μεταλάβουν..." ενώ εσείς (δηλ. εμείς οι ακοινώνητοι) τί κρίμα...κάντε υπομονή... κι άϊντε καλή κόλαση!!! 

Εμείς κοινωνήσαμε...εσείς; σκασίλα μας!!! Θεία κοινωνία με Χριστό (;) αλλά χωρίς αδελφούς σύσσωμους καί σύναιμους ( εφόσον δεν ήταν καπάτσοι καί καταφερτζήδες...) Αν αυτό είναι αίσθηση εκ-κλησίας, μαρτυρία Χριστού καί αληθής θρησκεία μάλλον προτιμώ νά μείνω μέ τούς αλειτούργητους, τούς πονεμένους αλλά πεινασμένους γιά Θεό... Τί ζούμε Θεέ μου! 

Πού νά πώ ότι εάν οι λαϊκοί αδελφοί μας στερούνται τήν (πνευματική) τροφή τους , εμάς τούς  ιερείς μας κατήργησαν με μιά μονοκονδυλιά...δεν είμαστε χρήσιμοι για τήν πολιτεία, τήν κοινωνία... Ένας απλός υπάλληλος σούπερ μάρκετ μπορεί νά συγκεντρώνει γύρω του ως 30  πελάτες καί νά τούς μπουκώνει μέ τροφή και απόλαυση που θα καταλήξει στόν αφεδρώνα ενώ ένας παπάς δε μπορεί ούτε τον εαυτό του , πολλώ μάλλον τούς χριστιανούς του νά θρέψει με  Χριστό κι αιωνιότητα... 

Σίγουρα ο πειρασμός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ  θεόσταλτος, είναι δικό μας κατόρθωμα που απλά ο Θεός α ν έ χ ε τ α ι  ,αλλιώς π.χ. με μιά "βόλτα"  των Τούρκων , μιά επιστράτευση, θά έστελνε κατά διαβόλου τούς κορωνοϊούς και τά μέτρα προστασίας... Ταπεινά πιστεύω και φρονώ πως δέν είναι ώρα ομολογίας καί μαρτυρίου αδελφοί μου! 
Μεσα  στόν ορυμαγδό τών μέτρων καί των απαγορεύσεων δε μας ζήτησαν - ακόμα!- νά διαλέξουμε ανάμεσα στό Χριστό και στη ζωή μας! Γιατί αυτό έκαναν στούς ματοβαμμένους μάρτυρες καί τούς πολυβασανισμένους ομολογητές! 

Ας προσέξω κι ας σκεφθώ - πρώτος εγώ- ποιός είναι ο δεσμός μου με το Χριστό, δεσμός της ψυχής μέ τόν πλάστη της, πόσο η Θεία Λειτουργία/ Κοινωνία είναι αγάπη και πόθος , όχι συναισθηματισμός , καλή συνήθεια ή επιβεβαίωση της χριστιανικής μου γνησιότητας... γράφω με όλο τό φόρτο των δύσκολων στιγμών που περνώ σάν λειτουργός και σαν πιστός και ζητώ τίς προσευχές σας ακούγοντας γλυκειά καί ήρεμη τη φωνή τού ποθεινού μου Ιησού νά μου λέει - σάν σε άλλο Πέτρο- " Σίμων, Σίμων ἰδού ο σατανάς ἐξητήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιᾶσαι ὡς τόν σίτον , ἐγώ δε ἐδεήθην περί σοῦ ΙΝΑ ΜΗ ΕΚΛΕΙΠΗ Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΟΥ, και σύ ποτε ἐπιστρέψας ΣΤΗΡΙΞΟΝ τούς ἀδελφούς σου..." κακοπαθώντας , πεινώντας καί διψώντας μαζί τους τώρα που δεν θα Με έχετε όπως πρίν αλλά προσωρινά θά με στερηθείτε για να με αναζητήσετε καί νά μου δώσετε τη θέση πού μου οφείλατε στή ζωή σας ...

Με πολύ πόνο ψυχής, πόθο Χριστού καί προσδοκία λυτρώσεως ... 

παπαΧαρίλαος 

ελάχιστος λειτουργός Κυρίου