Ουδετερόθρησκο κράτος

Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής συζητήθηκαν πρόσφατα οι προτάσεις της Κυβέρνησης για την τροποποίηση άρθρων του Συντάγματος της χώρας. Σκοπός των τροποποιήσεων, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, είναι να καταστεί η χώρα ουδετερόθρησκο κράτος. Επεξηγούν αυτοί ότι με τον τρόπο αυτό ασφαλίζονται τα δικαιώματα των αλλοθρήσκων πολιτών ή κατοίκων της χώρας μας. Σε εποχή που για την επιβολή απόψεων έχει πάψει εν πολλοίς να ασκείται βία, η προπαγάνδα δια των μέσων ενημέρωσης και ιδίως της τηλεοπτικής οθόνης αποτελεί το ισχυρότερο όπλο. Το ισχύον Σύνταγμα εξασφαλίζει πλήρως την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 13). Συνεπώς οι επιχειρούντες την τροποποίηση δεν κόπτονται για τα δικαιώματα των ετεροθρήσκων, αλλά λυσσομανούν κατά της πατροπαράδοτης πίστης του λαού μας, την οποία θέλουν να εξοβελίσουν από τον δημόσιο βίο (σχολεία, δικαστήρια και δημόσιες υπηρεσίες) στο όνομα δήθεν του σεβασμού της διαφορετικότητας! Αλλά η κύρια διαφορετικότητα δεν είναι οι άλλες περί Θεού δοξασίες αλλά η άρνηση του Θεού. Και είναι οι οπαδοί του υλισμού εκείνοι, στους οποίους έχει αναθέσει την αποδόμηση της πίστης το πλανητικό σύστημα εξουσίας, το οποίο προωθεί, ιδίως στον κόσμο της Δύσης, όχι μόνο την οικονομική παγκοσμιοποίηση, αλλά και την πανθρησκεία της «νέας εποχής»!

                Στα συντάγματα των επαναστατημένων Ελλήνων αναγνωριζόταν η προτεραιότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο υπό ίδρυση κράτος, καθιερωνόταν όμως η ανεξιθρησκεία. Συνεπώς δεν είναι όψιμη «κατάκτηση» των ετεροθρήσκων η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, σε αντίθεση προς τη Δύση, όπου χύθηκε άφθονο αίμα σε θρησκευτικούς πολέμους! Όλοι οι αγωνιστές του 21 κατέθεσαν την μεγάλη αλήθεια, που σήμερα αποκρύπτεται επιμελώς από τους ασκούντες την εξουσία με εντολές έξωθεν, ότι δηλαδή πολέμησαν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»! Και αυτή η βαθειά πεποίθηση τόσο των πρωταγωνιστών του έπους, όσο και του απλού λαού ενοχλούσε ήδη από τότε τους «προστάτες» μας, οι οποίοι δεν έκρυβαν την ενόχλησή τους για την προσήλωση των προγόνων μας στην πατροπαράδοτη πίστη, χάρη στην οποία άντεξαν τόσους αιώνες φρικτής σκλαβιάς. Κάποιος «φιλέλληνας» επισκέφθηκε κάποτε τον Μακρυγιάννη και του είπε, όπως ο ίδιος ο πολέμαρχος  μαρτυρεί: «΄Ένα θα σας βλάψη εσάς, το κεφάλαιον της θρησκείας, οπού είναι αυτείνη η ιδέα σ’ εσάς πολύ τυπωμένη». Και η απάντηση του Μακρυγιάννη: «Δια τούτο ευκαριστούμε τους ξένους μας, ότι είδαμεν την διάθεσίν τους εις αυτό το κεφάλαιον. Ότι δεν τους δίνομεν χέρι οι Έλληνες, ότι δεν κάνομεν την όρεξίν τους, και μας κατατρέχουν και αυτείνοι και οι εδικοί μας, οπού μας κυβερνούν τοιούτως, κατά της συμβουλές των πρέσβεγων…».  Απλά τα συμπεράσματα: Οι δυτικοί «προστάτες» μας εναντιώθηκαν εξ αρχής στην πίστη του πονεμένου και χιλιοπροδομένου λαού μας. Ο Καποδίστριας, ο μέγας αυτός πατριώτης, ως πιστό μέλος της Εκκλησίας, έπρεπε να εξοντωθεί. Από τότε μας κυβερνούν ανδρείκελα όχι με συμβουλές, αλλά με εντολές, ωμές αρκετές φορές, των πρέσβεων, τους οποίους σε άλλο σημείο ο Μακρυγιάννης αποκαλεί ανθρωποφάγους! Αυτοί υπέκυψαν στην ιταμή απαίτηση των Βαυαρών να διαλύσουν τα περισσότερα μοναστήρια, τα προπύργια αυτά του αγώνα για την ελευθερία. Αυτοί έσυραν σε αιχμαλωσία νέου τύπου την ελλαδική Εκκλησία, την οποία απέσπασαν από τη αιχμάλωτη μητέρα Εκκλησία, τη μέχρι σήμερα αιχμάλωτη όχι τόσο στον Τούρκο όσο στον Αμερικανό! Γι’ αυτό και οι πρόσφατες θλιβερότατες φιλοφρονήσεις κατά την υποδοχή του πολύ αρεστού στους Αμερικανούς πρωθυπουργού μας στη σχολή της Χάλκης! Πολιτεία και διοικούσα Εκκλησία βαρύνει η μη εκπλήρωση του τάματος του έθνους, αν και εγγίζουν τα 200 έτη από την έναρξη του αγώνα.

                Οι μεταγενέστεροι αναθεωρητές του Συντάγματος δεν διανοήθηκαν να απαλείψουν απ’ αυτό το προοίμιό του, στο οποίο γίνεται επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος! Οι επιχειρούντες σήμερα νέα αναθεώρηση διατείνονται ότι το προοίμιο, σαφής απόδειξη της πατροπαράδοτης πίστης του λαού μας, θα παραμείνει, για ιστορικούς λόγους. Αλλά πώς συμβιβάζεται αυτή η διαφύλαξη της ουσίας με την, ερήμην του λαού, απόφαση να χαρακτηριστεί το κράτος ουδετερόθρησκο; Γιατί να υποχρεούται να σεβαστεί ένας μουσουλμάνος αυτό το Σύνταγμα, όταν γι’ αυτόν η πίστη σε τριαδικό Θεό συνιστά μορφή ειδωλολατρείας; Η αντίφαση των κυβερνώντων είναι έκδηλη. Τι να κάνουν όμως, αφού αυτές είναι οι έξωθεν εντολές αλλά για διακαής πόθος τους να δουν την πίστη να καταρρέει στις καρδιές του λαού μας;

                Θα ήταν άδικο να επιρρίψουμε στους σήμερα κυβερνώντες ακέραια την ευθύνη για μύρια όσα κακά συνέβησαν και συμβαίνουν στη χώρα μας. Ευθύνη έχουν όλοι οι προασκήσαντες την εξουσία, αλλά και η διοικούσα Εκκλησία. Η Ιεραρχία ποτέ δεν κινήθηκε να προσβάλει έναν νόμο ως αντισυνταγματικό και ψηφίστηκαν αρκετοί κατά τη μεταπολίτευση. Τα αστικά καθεστώτα κατά τη νεωτερικότητα νομοθετούν ερήμην Θεού και επιβάλλουν νέο κώδικα ηθικού βίου, οικογενειακού και κοινωνικού, αντίθετο προς τον ευαγγελικό νόμο. Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων υπήρξε αμάρτημα κατά πολύ βαρύτερο από άλλα, για τα οποία η διοικούσα Εκκλησία κάλεσε τον λαό σε διαμαρτυρία. Σήμερα πληρώνουμε τα οψώνια αυτού εν μέσω καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων περί του μέλλοντός μας με την υποκατάσταση των αγέννητων παιδιών μας από τους απόκληρους, τους οποίους η δυστυχία ή οργανωμένα συμφέροντα ωθούν προς τους δυτικούς «παράδεισους»! Ακολούθησε η αποποινικοποίηση της μοιχείας και η μονογονεϊκή οικογένεια αποκλήθηκε φυσιολογική υπό τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες. Υπογράφει κάποιος συμβόλαιο με τράπεζα και αυτή τον καταδιώκει ώσπου να εξοφλήσει και τον έσχατο λεπτό. Υπογράφει συμβόλαιο ενώπιον του Θεού και έχει το δικαίωμα να το καταπατήσει ανά πάσα στιγμή! Για να ολοκληρωθεί το κακό δόθηκαν «δικαιώματα» στην ομάδα των ομοφυλοφίλων, ενώ αφαιρούνται καθημερινά δικαιώματα από το κοινωνικό σώμα με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και την επάνοδο σε εργασιακό μεσαίωνα.

                Είχα γράψει σε άρθρο, ευθύς μετά την άνοδο στην εξουσία της παρούσας κυβέρνησης: Η κατάρρευση του δικομματισμού οδήγησε στο σύστημα εξουσίας να αναθέσει τη διαχείριση σε άφθορη πολιτική παράταξη. Αυτή θα διεκπεραιώσει όλη τη βρόμικη δουλειά, την οποία οι προηγηθέντες δίσταζαν να φέρουν σε πέρας, όχι επειδή είχαν διαφορετικές απόψεις από αυτές των σήμερα κυβερνώντων, αλλά επειδή αναλογίζονταν το πολιτικό κόστος. Με την αναθεώρηση του Συντάγματος κατά τις επιθυμίες των κυβερνώντων η βρόμικη δουλειά ολοκληρώνεται. Εκείνοι που θα τους διαδεχθούν στην εξουσία αισθάνονται πλήρως ανακουφισμένοι. Και έχουν απαλλαγεί από την ευθύνη και θα εμφανιστούν εκ νέου ως λευκές περιστερές! ΟΙ σήμερα κυβερνώντες έχουν αναλάβει ρόλο ανάλογο προς εκείνο της χούντας, που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου και στη μεταπολίτευση!

                Βέβαια καλό είναι να αναλογιστούμε το πλέον σημαντικό, ιδίως όσοι δείχνουμε να θρηνούμε για το κατάντημα της χώρας μας. Το 3% δεν θα γινόταν ποτέ 36%, αν δεν έφερναν τον λαό σε αγανάκτηση οι προασκήσαντες την εξουσία. Οι κυβερνώντες δεν έκρυψαν ποτέ τις διαθέσεις τους και την πολιτική που θα εφάρμοζαν στα θέματα σχέσεων Πολιτείας –Εκκλησίας και στα εθνικά. Συνεπώς το ιδεολόγημα περί ορθοδόξου λαού και φιλόπατρι κατά συντριπτική πλειοψηφία καλό είναι να εγκαταλειφθεί. Ας αποβάλουμε την υποκρισία του φαρισαίου και ας μιμηθούμε τον τελώνη κατά τους στεναγμούς της μετάνοιας.

                                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Αναγνωρίζεται η προτεραιότητα της Ανατολικής Ορθόδοξης Θρησκείας, αλλά καθιερώνεται η ανεξιθρησκία. Έτσι, ενώ στον Όρκο του β’ Συντάγματος (άρ. qθ’) τα μέλη της Διοίκησης, οι Κριτές και οι Υπουργοί ορκίζονται στην Τρισυπόστατη Θεότητα και τη γλυκύτατη Πατρίδα, στο γ’ Σύνταγμα  οι τρεις Όρκοι δίνονται γενικά στο Θεό και τους ανθρώπους (άρ. 132) ή τον Ύψιστο (άρ. 150). Κι ακόμα ενώ στο α’ Σύνταγμα καθιερώνεται Υπουργός Θρησκείας (§ κβ’), στο β’ Σύνταγμα μετονομάζεται γενικότερα σε Υπουργό Λατρείας (§ κε’) και στο γ’ Σύνταγμα, όπου οι Υπουργοί μετονομάζονται σε Γραμματείς, δεν υπάρχει αντίστοιχος Γραμματέας για το θρήσκευμα (άρ. 126). Ο Κλήρος βέβαια δεν «εμπεριπλέκεται» σε κανένα δημόσιο υπούργημα και δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο οι Πρεσβύτεροι (άρ. 24).

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.

ΠΗΓΗ:http://www.antibaro.gr/article/22438