Η συνέντευξη του π. Θεοδώρου Μπατάκα, Προέδρου του "Ε", στην δημοσιογράφο κ. Μαρία Ζαχαρία.

Eρωτήσεις προς τον π. Θεόδωρο Μπατάκα, 
Προέδρου του Δ.Σ. του "Εσταυρωμένου"
από την Δημοσιογράφο κ. Μαρία  Ζαχαρία, 
για τον Χριστουγεννιάτικο Οδηγό του Βόλου και της Λάρισας: vrikame:  Αγορά - Οδηγός + magasino 







1“Ο Εσταυρωμένος”, πάτερ, πότε ξεκίνησε τις δράσεις του; Ποιος είναι ο πρωταρχικός στόχος της οργάνωσης;

Απάντηση: Ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου ο «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ» (Ε), ξεκίνησε τις δράσεις του το Φθινόπωρο του 1995 και είχε ως πρωταρχικό στόχο την ηθική, πνευματική, υλική και οικονομική  συμπαράσταση των απόρων κρατουμένων, αποφυλακισθέντων και των μελών των οικογενειών τους, που κατοικούσαν στην περιοχή του Νομού Μαγνησίας, αλλά και την στήριξη της διακονίας των ιερέων που διακονούσαν στους τοπικούς χώρους κράτησης.

2. Ο Α. Παπαδιαμάντης έγραψε: “Σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου”. Έχουν τελειωμό τα πάθη, πάτερ; Τα ψυχικά “πάθη” πώς τα διαχειρίζεστε;

Απάντηση: Ο Παπαδιαμάντης έχει δίκιο. Όσο υπάρχει η ανθρωπότητα πάνω σ’ αυτή την πολυβασανισμένη γη, θα υπάρχουν και οι ποικίλες δοκιμασίες των ανθρώπων. Δυστυχώς, οι περισσότερες δοκιμασίες και τα «πάθια» των ανθρώπων έχουν ως αιτία τις κακές επιλογές μας. Όμως, πιο επώδυνα είναι τα ψυχικά πάθη, τα οποία μπορούμε να διαχειριστούμε με τη βοήθεια της χάριτος του Θεού. Εκείνος μπορεί μεν να παραχωρεί κάποιες δοκιμασίες που αποβλέπουν στην σωτηρία των πλασμάτων του, αλλά ταυτόχρονα δίνει και την δύναμη και τη χάρη για τη διαχείριση και  υπέρβασή τους με τρόπο πνευματικό. Ορισμένες φορές, η κακή  αντιμετώπιση του προβλήματος  είναι περισσότερο επώδυνη από το ίδιο το πρόβλημα, και η εσφαλμένη αξιολόγησή του  με εργαλείο το κοσμικό φρόνημα σκορπίζει θύελλες που σαρώνουν τη ζωή. Πολύ φιλοσοφημένα διέγνωσε ο Ντοστογιέφσκυ «Χωρίς Χριστό όλα επιτρέπονται», όπως και ο Άγιος Νικόλαος  Βελιμίροβιτς « Ζωή δίχως Χριστό δεν αντέχεται». Τα  πάθη και τα βάσανα που βιώνει ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί ως κοινωνία, καθιστούν τον βίο αβίωτο και επιβεβαιώνουν κάθε στιγμή τη δημοφιλή ρήση του Εκκλησιαστή «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης». Μόνον η έμπονη αναζήτηση του Θεού και η οντολογική μεταμόρφωση διά της υπακοής που Εκείνος εντέλλεται, αίρουν, έστω προς ώρας, τον βαρύ ζυγό, αυξάνουν τις ανάσες  και οδηγούν  στην ανοιχτωσιά της ελευθερίας του Ουρανού.

3. Έχει ελπίδα ο κόσμος σήμερα; Χαμογελάει; Ζει;

Απάντηση: Η Ελπίδα είναι Πρόσωπο και ονομάζεται ΧΡΙΣΤΟΣ. Αυτός είναι η Ελπίδα ολοκλήρου του κόσμου. Οι άνθρωποι σήμερα, εκτός ολίγων εκλεκτών εξαιρέσεων, Του έχουν στρέψει την πλάτη τους και γι’ αυτό ψάχνουν να βρουν την ελπίδα σε πρόσκαιρα πρόσωπα και πράγματα.  Γι’ αυτό και οι πολλοί απογοητεύονται και κινούνται σε  απέλπιδα στενά, χωρίς νόημα και σκοπό. Το αυθόρμητο χαμόγελο που αυθορμήτως πηγάζει μέσα από καρδιές που έχουν ενθρονίσει  μέσα τους τον Θεό σιγά – σιγά σβήνει και παραχωρεί τη θέση του στην κατήφεια και την ομίχλη. Η αληθινή ζωή καρποφορεί μόνον εν Πνεύματι Αγίω και είναι Χάρη και χάρισμα: όχι προσωπικό κατόρθωμα που γυρεύει ισάξια μισθαποδοσία. Ακόμη και η σπουδαία Διακονία του «Ε» - και η κοινωνία την έχει αναγνωρίσει ως τέτοια, όχι εμείς – είναι η οφειλή μας στη γενναιοδωρία του Θεού και προσφέρεται μέσα στην απόλυτη αναγνώριση της ασημαντότητάς μας. Ξέρετε, στη Ζωή απαντάς με Ζωή. Ο πεπτωκώς κόσμος απαντά με Θάνατο, και με αυτόν ανταμείβεται στο κάθε του βήμα. 

4. Το να απαλύνεις το πόνο κάποιου προσφέροντας μια χείρα βοηθείας το έχουμε ξεχάσει; Συμμετέχει ο κόσμος στις δράσεις σας ή η έννοια του περιστρέφεται γύρω απ’ τον εαυτό του;

Απάντηση: Η ποικιλόμορφη κρίση που δοκιμάζει την πατρίδα μας, αλλά και ολόκληρη την οικουμένη, έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά. Η αλληλεγγύη που είχαμε ξεχάσει έκανε δειλά – δειλά και πάλι την εμφάνισή της. Όχι όμως στο αναμενόμενο βαθμό. Έχουμε πολλά φωτεινά παραδείγματα που μας χαροποιούν. Είναι παρήγορο να βλέπεις καθημερινά αρκετούς ανθρώπους να εντάσσονται και να δρουν μέσω των εκκλησιαστικών δράσεων της Τοπικής μας Εκκλησίας μ’ έναν σκοπό: την ανακούφιση του αναγκεμένου συνανθρώπου. Βεβαίως, είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς πως ο ψυχικός πόνος, οι καταθλίψεις, οι αυτοκτονίες, οι ασθένειες, η ανεργία, η ανέχεια, οι φυλακίσεις, ο θάνατος, η έλλειψη στέγης, η σκληρότητα του άλλου, η μοναξιά κ.λ.π. αποτελούν τις πινελιές ενός γκρίζου κοινωνικού σκηνικού που μαραζώνει πολλές ψυχές. Είναι όμως παρήγορο το φωτεινό παράδειγμα πολλών ανθρώπων που παραθεωρούν για λίγο τον εαυτό τους και τα προβλήματά τους και έρχονται κοντά στον «Ε» για να εργαστούν ανιδιοτελώς στις κοινωνικές του δομές, με στόχο τη δόξα του Θεού και την έμπρακτη στήριξη των εμπερίστατων αδελφών μας, Έλληνες και ξένους.

5. Οι άνθρωποι που συναντάτε στις φυλακές τι σας έχουν διδάξει; Ανεξάρτητα αδικήματος ή ποινής.

Απάντηση: Σ’ όλους τους χώρους κράτησης συναντούμε πολλούς ανθρώπους όλων των ηλικιών και των δύο φύλων. Στα πρόσωπά τους βλέπουμε τον Ίδιο το Χριστό, που μας διδάσκει αυτή την μεγάλη και ξεχασμένη από τους πολλούς αλήθεια. Όλοι τους ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Ενισχύονται ψυχολογικά, ηθικά, πνευματικά και υλικά από την έμπρακτη και ουσιαστική αγάπη των ανθρώπων του «Ε» - κληρικών και λαϊκών -  και δοξάζουν το Θεό που τους εμπνέει και τους οδηγεί σ’ αυτή την ευαίσθητη διακονία. Μας διδάσκουν με τον τρόπο τους και τις διάφορες εκδηλώσεις τους, πως τίποτε δεν πάει χαμένο από όσα μεταφέρουμε στις φυλακές, και κυρίως τα μηνύματα της αγάπης και της μετάνοιας. Και στους χώρους εγκλεισμού υπάρχουν άνθρωποι που είναι καλύτεροι και ευγενέστεροι απ’ εκείνους που κυκλοφορούν «ελεύθεροι» στην αλλοπρόσαλλη κοινωνία μας.

6. Λυγίζετε μπροστά στον πόνο και την ανέχεια ποτέ; Νιώσατε ποτέ εντελώς αδύναμος να αντιμετωπίσετε μια κατάσταση;

Απάντηση: Μπροστά στις ανθρώπινες δοκιμασίες, όπως κι αν χαρακτηρίζονται αυτές,  έχω λυγίζει συναισθηματικά και ψυχολογικά πολλές φορές. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ακούει καθημερινά στις πολύωρες εξομολογήσεις ένας πνευματικός πατέρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ναι, ένιωσα αδύναμος ν’ ανταποκριθώ, στο μέτρο που θα ήθελα, μπροστά στα αιτήματα των εμπερίστατων συνανθρώπων μου. Δεν εννοώ μόνο τις υλικές ανάγκες. Όχι.. Τα πιο δύσκολα προβλήματα των ανθρώπων έχουν σχέση με την πνευματική ανέχεια και την έλλειψη οράματος στη ζωή τους. Σ’ αυτές τις καταστάσεις, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανθρώπινα μέσα, καταφεύγουμε στον Χριστό. Εκείνος είναι ο Παντοδύναμος Θεός που μπορεί να φανερώσει μια διέξοδο στα αδιέξοδα των ανθρώπων, να στηρίξει τον δοκιμαζόμενο και «να φέρει τα πάνω κάτω». Ακούστε τώρα έναν καταπληκτικό λόγο, που εκστομίστηκε από έναν άνθρωπο σκληρά δοκιμαζόμενο στο διάβα της ζωής του. Είναι ένας Εβραίος, που γεύτηκε την ανθρώπινη κτηνωδία για τρία χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, και είναι ο μόνος επιζήσας από την οικογένειά του. Εκεί έχασε τους γονείς, τα αδέλφια και την έγκυο σύζυγό του. Έκανε την εμπειρία του βιβλίο με μεγάλη επιτυχία και, όταν ρωτήθηκε πώς τα κατάφερε, απάντησε: «Αν η ζωή έχει νόημα στη χαρά, τότε έχει και στον πόνο». Και εμείς αυτό επιδιώκουμε στον «Ε»: να χαρίσουμε νόημα στην α-νόητη καθημερινότητα, να μετασχηματίσουμε και   τη δική μας σκληρή  καρδιά  σε μια φάτνη, όπου  θα βρει καταφύγιο το εσπαργανωμένο βρέφος. Πιστέψτε με, φαίνεται πως σώζουμε κάποιους συνανθρώπους μας, στην πραγματικότητα, όμως, αυτοί γίνονται τα «υποζύγια» που μας κουβαλούν κοντύτερα και γρηγορότερα στο κατώφλι της Βασιλείας. Οι ευλογίες που μας επιστρέφονται είναι πολλαπλάσιες της δικής μας προσφοράς.

7. Τα Χριστούγεννα είναι η “Αγάπη” που γιορτάζει! Μπορείτε να μας περιγράψετε με λίγα λόγια ή με μιαν εικόνα την “Αγάπη” των Χριστουγέννων;

Απάντηση: Τα Χριστούγεννα είναι μια μεγάλη χριστιανική εορτή, την οποία καλούμαστε να την εορτάσουμε θεάρεστα, όπως θέλει Εκείνος. Γιορτάζουμε την έλευση του Θεού πάνω στη γη. Ήλθε ταπεινά και αθόρυβα για να μας ελκύσει κοντά του. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά από την Παναγία Μητέρα Του, για να μας φανερώσει πως η ταπείνωση είναι το ένδυμα της Θεότητας. Επιθυμεί να γεννηθεί μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Κι αν, τελικά, γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός, Η ΑΓΑΠΗ – μέσω της μετάνοιας, της συμμετοχής μας στα σωτήρια μυστήρια της Εκκλησίας μας, της ελεημοσύνης κ.λ.π. - τότε θα μας καθοδηγεί να πράττουμε έργα αγάπης. Τότε δεν θα κοιτάζουμε μόνο τον εαυτούλη μας, αλλά θα κάνουμε χώρο για να αναπαύεται και ο άλλος, ο αδελφός μας. Θα προτιμούμε να θυσιάζουμε το εγώ μας για να δίνουμε ζωή και χαρά στον διπλανό μας, όποιος κι αν είναι αυτός. Θα γιορτάζουμε Χριστούγεννα κάθε μέρα, διότι καθημερινά θα γεννιέται ο Χριστός στην καρδιά μας. Κι όλα αυτά μπορούμε να τα επιτύχουμε ΜΟΝΟ μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.

8. Οι ευχές σας για τις εορταστικές μέρες;

Απάντηση: Εύχομαι ολόψυχα σ’ όλους τους συνανθρώπους μου: καλά, ευλογημένα και θεάρεστα Χριστούγεννα. Ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό,  υπακούοντας στις πατρικές εντολές Του και να τον κάνουμε Κυβερνήτη της ζωής μας. Να νοιώσουμε τον άλλον, τον κάθε άλλον, αδελφό μας,  προσφέροντας την έμπρακτη αγάπη μας, μιμούμενοι την όντως ΑΓΑΠΗ, που είναι ο Θεός.