Ήταν βράδυ και ήμουν εξαθλιωμένος από την κούραση.
Εξομολογούσα δέκα ώρες, περίπου, καθισμένος στο παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους.
Δεκάδες άνθρωποι πέρασαν εκείνη την ημέρα από το φιλάνθρωπο μυστήριο της μετάνοιας.
Στο βάθος ή ψυχή μου ήταν χαρούμενη, αλλά το σώμα μου και η ψυχολογία μου "κτύπησαν στο... κόκκινο"!
Ένας από τους τελευταίους - που περίμεναν στην ουρά από νωρίς με υπομονή και χαμόγελο - ήταν ένα πρόσωπο πολύ οικείο και αγαπητό.
Κοντά στον "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ" και τους συνεργάτες του, είχε βρει στοργή, αγάπη, παρηγοριά, αλλά και ενίσχυση (ψυχολογική, υλική και οικονομική).
Ο Θεός, που έχει προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε πονεμένο παιδί του, του άνοιξε μια πορτούλα.
Βρήκε για λίγο καιρό μια εργασία και ζεστάθηκε η ψυχή του, αλλά και η ... τσέπη του.
Με τα πρώτα χρήματα που έλαβε, ήλθε κοντά μας και μας κατέθεσε ένα χρηματικό ποσόν που ισούται με τέσσερα ημερομίσθια ενός εργάτη!!!
Αυτό το πρόσωπο, αν και είναι φτωχό, ξεπέρασε τις δυνάμεις του και προσέφερε στον "Ε" ένα ποσόν, το οποίο μοιράστηκε σε δυο άπορες οικογένειες!!!
Τέτοια περιστατικά συναντούμε πολλές φορές. Όχι, βέβαια, μεταξύ των πλουσίων συμπολιτών μας, αλλά μεταξύ των φτωχών, των συνταξιούχων και των παιδιών...
ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ,
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ!!
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ.
π. Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου