Μία αληθινή ιστορία. ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ.

Τώρα τολμώ να πω πως ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν ο ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Ο χρόνος και η ιστορία θα με επιβεβαιώσει…

Δημ. Ιωάννου, Οικονομολόγου - Αναλογιστή. Φθινόπωρο του 2015.

Βρισκομαστε στο αμφιθέατρο ενός Πανεπιστημίου τής Αθήνας. Σε μία σχολή που ακόμη κάποιοι τολμηροί μιλούν για το Θεό. Βουβό και σκεφτικό το αμφιθέατρο, από τις τρικυμίες  που περνάει η ταλαίπωρη πατρίδα μας. Ξάφνου ο καθηγητής σταματά να διδάσκει για οικονομικά μοντέλα και μάρκετινγκ και αποφασίζει να κάνει μία παράδοξη ερώτηση.

Συνάδελφοι σας βλέπω άκεφους σήμερα. Γι αυτό θα σας ρωτήσω κάτι εκτός μαθήματος. Ποιόν ονομάζουμε μάρτυρα;

Ξάφνου η αριστερή πτέρυγα του αμφιθεάτρου δονείται

- Θρησκευτικά θα κάνουμε σήμερα. Εμείς είμαστε οικονομολόγοι;

Πριν ξεσπάσει η φασαρία οι υπόλοιποι συμφοιτητές τους διακόπτουν.

- Έχουμε δημοκρατία ακόμη αν δεν σας αρέσει βγείτε έξω.

- Λοιπόν, συνεχίζει ο καθηγητής, ποιον θα αποκαλούσατε μάρτυρα;

- Αυτόν που μαρτυρεί, που υποφέρει, που αγωνίζεται για να επιβιώσει. Είμαστε εμείς οι νέοι, ο λαός που μέσα στην κοινωνία αυτή προσπαθούμε να βρούμε λίγο φως, λέει ένας φοιτητής από τα μπροστινά έδρανα.

- Όχι, μόνο, συμπληρώνει ένας άλλος. Μάρτυρας είναι αυτός που ομολογεί την πίστη του, τις ιδέες του, τη γνώμη του χωρίς να φοβάται. Μαρτυρεί για μια πίστη, για ένα ιδανικό, θυσιάζοντας πολλές φορές και τη ζωή του.

- Και τι πιστεύετε, υπάρχουν μάρτυρες σήμερα; συνεχίζει ο καθηγητής

- Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα που γινόντουσαν «τω καιρώ εκείνω». Τώρα όλοι συνθηκολογούν, ή καλύτερα διαπραγματεύονται  με γνώμονα το συμφέρον τους. Ποιος πεθαίνει σήμερα για μία αξία, για ένα ιδανικό; Ακόμη και οι μεγάλοι ιδεολόγοι όταν αποκτήσουν θέσεις ισχύος ξεχνάνε τα πιστεύω τους. Σήμερα δεν υπάρχουν μάρτυρες, προσθέτει ο αρχηγός των καταλήψεων της Σχολής.

- Κι όμως εγώ διαφωνώ, ακούστηκε έντονη η φωνή του νεαρού φοιτητή από τα μπροστινά έδρανα. Εγώ πρόλαβα και γνώρισα στην παιδική ηλικία μου και στην εφηβεία μου έναν ιερέα που θα αποκαλούσα μάρτυρα.

- Για εξήγησέ μας, παρεμβαίνει ο καθηγητής με ενδιαφέρον.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο χαρισματικό, προικισμένο με σπάνια ταλέντα από το Θεό. Ήταν χαμογελαστός, άκακος, ευθύς, συνεπής, ειλικρινής, αμνησίκακος, ένας ταπεινός άνθρωπος. Ήταν  διορατικός, ηγετικός, πολυπράγμων ένας πραγματικός επιστήμονας. Ήταν φιλακόλουθος, ελεήμων γεμάτος οράματα και ανησυχίες ένας αληθινός πνευματικός πατέρας.

Ήταν όμως κυρίως μάρτυρας γιατί ήταν διαφορετικός από τους γύρω του. 

Ήταν μάρτυρας γιατί πρόσφερε μυστικά, σιωπηλά χωρίς ποτέ να ζητάει ανταλλάγματα.

Ήταν μάρτυρας γιατί ζούσε 24 ώρες το 24ωρο με την αγωνία πως θα μεταδώσει το μήνυμα του χριστιανισμού, πως θα μεγαλουργήσει η εκκλησία, πως θα αναδειχθεί η Ελλάδα. 

Ήταν μάρτυρας γιατί ο λόγος του ήταν ευθύς και όχι διπλωματικός. Λόγος που σε ξύπναγε από το λήθαργο της πτωχευμένης ηθικά κοινωνίας μας. 

Ήταν μάρτυρας γιατί  μπρός στο μεγάλο αξίωμα που κατείχε δε σώπασε να μιλά για Χριστό και Ελλάδα. 

Ήταν μάρτυρας γιατί ήταν Χριστιανός και Ευρωπαϊστής, συνάμα. Δε θέλησε ποτέ και  ούτε προσπάθησε να σταματήσει την παγκοσμιοποίηση. Ήθελε όμως να μη χάσουμε την ταυτότητα μας, τον πολιτισμό μας μέσα στο ανακάτεμα των λαών. Αγωνίστηκε  να ανοιχτούμε στους ξένους έχοντας ως προτεραιότητα να μεταδώσουμε την Αλήθεια της Πίστεως μας.

Ήταν μάρτυρας γιατί πάλευε να αντισταθεί στα κομματικά συμφέροντα και να υπερασπιστεί το εθνικό καλό. 

Ήταν μάρτυρας γιατί υπερασπιζόταν πριν από οποιαδήποτε μνημονιακή υποχρέωση την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη δικαιοσύνη. Αναγνώριζε την τίμια προσπάθεια για το καλό της Εκκλησίας.

Ήταν μάρτυρας γιατί τόλμησε να ανοίξει την Εκκλησία στους νέους χωρίς να την υποβιβάσει ή να τη λαϊκίσει.

Ήταν μάρτυρας γιατί συκοφαντήθηκε άδικα, γιατί κατηγορήθηκε απρεπώς, γιατί πικράθηκε κυρίως από τον χώρο της Εκκλησίας.

Ήταν μάρτυρας γιατί δέχτηκε ένα ξαφνικό χτύπημα μίας βίαιης ασθένειας που κάποιοι νόμιζαν πως θα τον έκανε να σωπάσει.    

Ήταν μάρτυρας γιατί υπέμεινε καρτερικά την αιφνίδια αρρώστια που τον λύγισε σωματικά και τον ανύψωσε πνευματικά.

Όταν τον γνώρισα ως Αρχιεπίσκοπο ήμουν μικρό παιδί και με τα δικά μου απλοϊκά μάτια έμοιαζε με έναν αληθινό Πατέρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Τώρα που ωρίμασα στα νεανικά μου χρόνια, οκτώ χρόνια μετά το θάνατό του αντιλαμβάνομαι πως δεν ήταν απλά ένας ηγέτης, ένας ξεχωριστός επίσκοπος, ένας εξαίρετος δημαγωγός ή όπως ο πολύς κόσμος έλεγε «ο Χριστόδουλος μας».

 Τώρα τολμώ να πω πως ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν ο ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. 

Ο χρόνος και η ιστορία θα με επιβεβαιώσει…

Στο τελείωμα της φράσης αυτής το αμφιθέατρο ξέσπασε σε χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες.

 Η πιο τρανή απόδειξη πως ακόμη και μετά το θάνατο του ο Χριστόδουλος ομιλεί ή καλύτερα μαρτυρεί.

http://www.synodoiporia.gr/