«- Πώς ήταν δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο; »

Στην Αμερική, στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, η κόρη ενός διακεκριμένου δημοσίου προσώπου ρωτήθηκε για το εξής: «-Πώς ήταν δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο;» .

Και μπορεί η ερώτηση να σχετιζόταν τότε με τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου αλλά κατά βάθος είναι διαχρονική και αφορά και τα φυσικά φαινόμενα φοβερών καταστροφών ( πλημμύρες, σεισμοί, τυφώνες, καταποντισμοί.. ) πού τα τελευταία χρόνια βλέπουμε σαν μια οργή Θεού μέσα από τις Βιβλικές αυτές καταστροφές πού συνήθως γίνονται σε Ασιατικές ειδωλολατρικές χώρες…

Καί πού καθόλου δεν αποκλείεται ( Θεός είναι αυτός ), να έλθουν και από εδώ τέτοια παράδοξα για την περιοχή μας φυσικά φαινόμενα και μιά "ωραία" ημέρα  ν΄ ακούσουμε Δελτία Καιρού καί Πολιτικής Προστασίας για επερχόμενους τυφώνες τύπου Χάρβει καί Ίρμα για μετακίνηση χιλιάδων κατοίκων "πατείς με πατώσε " πρός τα ορεινά με ότι αυτό, καί εξ΄αυτού συνεπάγεται...
Ίσως έτσι καί  αδειάσουμε απ΄ όλες τίς φυλές τής γής πού πονηροί ηγέτες και εσκεμμένα τούς έφεραν εδώ στην Πατρίδα μας για να μάς διαλύσουν...

Στην παραπάνω ερώτηση λοιπόν, και στο «γιατί ο Θεός επέτρεψε να συμβεί αυτό…» η κοπέλα απάντησε με ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο τρόπο:

---«-Προσωπικά πιστεύω ότι, όπως εμείς, έτσι και ο Θεός θα πρέπει να νιώθει βαθύτατα λυπημένος γι΄ αυτό το συμβάν.

Όμως, εδώ και πολύ καιρό κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να Τον απομακρύνουμε από τα Σχολεία, από τις Κυβερνήσεις, και από την προσωπική ζωή μας.

Πιστεύω δε ότι, καθώς ο Θεός εκφράζεται με αξιοπρέπεια, και επειδή έτσι κι αλλιώς προίκισε τον άνθρωπο με απόλυτη ελευθερία θελήσεως, τελικά ίσως αναγκάστηκε να περιορίσει την παρουσία Του στα γεγονότα που αφορούν τη ζωή μας. Με ποια λογική περιμένουμε από τον Θεό να μας ευλογήσει και να μας χαρίσει την προστασία Του, τη στιγμή που απαιτούμε να αποσυρθεί απ’ τη ζωή μας;».
Και συνέχισε λέγοντας:

 +++++++++++++++++

-«Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα πρόσφατα γεγονότα – τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφoνίες στα σχολεία κ.λ.π. – πιστεύω ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από τότε που κάποια κυρία κίνησε αγωγή, ζητώντας την κατάργηση της προσευχής στο χώρο των Σχολείων…
(Madeleine Murray O’Hare – πού εν τω μεταξύ έπεσε μετά και η ίδια θύμα δολοφονικής επιθέσεως)

…Κι εμείς, «οι προοδευτικοί» βεβαίως, συμφωνήσαμε.
Στη συνέχεια εμφανίσθηκε κάποιος που είπε ότι θα ήταν προτιμότερο, η Αγία Γραφή, να αποσυρθεί από τα σχολεία. (Η Αγία Γραφή λέει: να μην σκοτώνεις, να μην κλέβεις και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό…)

…κι’ εμείς συμφωνήσαμε.
Στη συνέχεια, ένας διακεκριμένος γιατρός (Dr. Benjamin Spock) είπε ότι δεν θα πρέπει να χειραγωγούμε τα παιδιά μας, όταν συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο, διότι ενδέχεται να παραμορφωθεί η αδύναμη προσωπικότητά τους και να τραυματιστεί η αυτοεκτίμησή τους. Σκεφτήκαμε ότι ένας ειδικός θα πρέπει να ξέρει τι είναι αυτά που λέει. (Ο γιος του Dr. Spock αυτοκτόνησε)

…κι’ έδώ δεν βγάλαμε άχνα, συμφωνήσαμε.

Κάποιος άλλος πάλι ισχυρίσθηκε ότι οι διδάσκαλοι, στα σχολεία, δεν θα έπρεπε να τιμωρούν τους μαθητές όταν παρουσιάζουν απρεπή συμπεριφορά. Οι σχολικές αρχές συμφώνησαν ότι το σώμα των διδασκάλων δεν θα πρέπει να αγγίζει τους μαθητές, σε περίπτωση απρεπούς συμπεριφοράς, για να αποφεύγεται η δυσφήμηση και κάθε πιθανή αγωγή! (Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην επιβολή της πειθαρχίας, την προσβολή, το άγγιγμα, την χειραγωγία, το να δώσεις ένα σκαμπίλι, μια κλωτσιά κ.λ.π.!)

…κι’ εμείς, πάλι συμφωνήσαμε.
Τότε, κάποιος είπε: Γιατί να μην επιτρέπουμε στις κόρες μας να κάνουν έκτρωση, αν το επιθυμούν οι ίδιες; Και βέβαια, για λόγους ευθιξίας, δεν είναι απαραίτητο να το αναφέρουν ούτε καν στους γονείς τους.

…κι εμείς συμφωνήσαμε.
Στη συνέχεια, κάποιο υψηλά ιστάμενο μέλος της βουλής, ισχυρίστηκε ότι βασικά δεν έχει καμιά σημασία το τι κάνουμε στη σφαίρα της προσωπικής μας ζωής εν όσο αποδίδουμε στο χώρο της εργασίας μας.
Συμφωνώντας με αυτό το πράγμα, αποκριθήκαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει το τι κάνει ο καθένας στη προσωπική ζωή του, συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού του κράτους, εν όσο έχουμε τις δουλειές μας και εν όσο ανθίζει η οικονομία του κράτους μας!
Κάποιος άλλος πάλι πρότεινε: Ας τυπώσουμε περιοδικά με φωτογραφίες γυμνών γυναικών εκθειάζοντας την παρουσίαση της φυσικής ομορφιάς του γυναικείου σώματος, διότι καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του εντελώς ελεύθερα.

…κι εμείς συμφωνήσαμε!!!

Στη συνέχεια μπήκε στο χορό και η βιομηχανία της ψυχαγωγίας λέγοντας: Ας δημιουργήσουμε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες που να παρουσιάζουν σκηνές πάθους και βίας. Ας δημιουργήσουμε μουσική που να ενθαρρύνει την βία, τη χρήση ναρκωτικών, δολοφονικές επιθέσεις, την αυτοκτονία και κάθε είδους διαβολικής συμπεριφοράς. Για να μπορεί δε το παιδί να εξοικειωθεί, από τα πρώτα βήματά του, με αυτό το περιβάλλον, ας δημιουργήσουμε τα κατάλληλα Videogames.

Σκεφτήκαμε δε ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία επίπτωση αφού πρόκειται απλά και μόνο για προϊόντα ψυχαγωγίας, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται να τα πάρει κανείς στα σοβαρά.

Εκ των υστέρων αναρωτιόμαστε μετά γιατί τα παιδιά μας δεν έχουν συνείδηση, γιατί δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και το εσφαλμένο, γιατί δεν τους πειράζει αν θα σκοτώσουν κάποιους άγνωστους, τους συμμαθητές, ή τον ίδιο τον εαυτό τους. Ίσως βρούμε την απάντηση αν μελετήσουμε τα δεδομένα με κάπως περισσότερη σοβαρότητα!

Προσωπικά πιστεύω ότι έχει να κάνει με το, ότι ΣΠΕΙΡΑΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΚΑΙ ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ...».

Είναι πραγματικά πολύ περίεργο να βλέπει κανείς με ποια ευκολία απωθούμε, οι άνθρωποι, την παρουσία του Θεού και στη συνέχεια αναρωτιόμαστε γιατί η προσωπική και η κοινωνική μας ζωή οδηγείται στην κόλαση.

Δεν είναι πραγματικά πολύ περίεργο το ότι πιστεύουμε με μεγάλη ευκολία όσα διαβάζουμε στις εφημερίδες, ενώ θέτουμε υπό αμφισβήτηση όσα γράφει η Αγία Γραφή;

Πραγματικά, δεν είναι περίεργο με ποια ευκολία προωθούμε mail με διάφορες διασκεδαστικές φάρσες και αστεία, ενώ, όταν πρόκειται για μηνύματα που αφορούν το Λόγο του Θεού, οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε πολύ σκεπτικοί στο κατά πόσο θα προωθήσουμε ένα τέτοιο μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους;
Δεν είναι περίεργο το ότι ενώ στο χώρο των ηλεκτρονικών πληροφοριών κυκλοφορούν τόσα πολλά ανόητα, αισχρά και κακόγουστα άρθρα, ωστόσο, θεωρούμε ότι είναι ανάρμοστο, βαρετό ή και ακατάλληλο να συζητούμε δημόσια για θέματα που αφορούν τον Θεό και την πνευματική καλλιέργειά μας;

Σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί μια τέτοια διαπίστωση; Δεν είναι παράξενο το ότι, διαβάζοντας π.χ. αυτό το μήνυμα σκεφτόμαστε ότι ίσως δεν θα ήταν και τόσο καλό να το προωθήσουμε στο σύνολο των φίλων μας, διότι, δεν ξέρουμε το πώς θα το αξιολογήσουν και ποια είναι η γνώμη που θα σχηματίσουν για το άτομό μας; ( Θά μάς περάσουν για UFO πού δεν είμαστε δά "έξυπνοι" σάν κι΄αυτούς ) 

Πέραν τούτου, πως αντιμετωπίζουμε τη διαπίστωση του ότι συνήθως δίνουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα στο τι σκέφτονται για εμάς οι άλλοι άνθρωποι ενώ δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα το τι άποψη έχει για εμάς ο Θεός;

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.

Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

Πρόσεχε, λοιπόν, καί διάλεξε τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει καί τι ακριβώς θα θερίσεις αύριο.

http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/1511-pos-itan-dynaton-o-theos-na-epitrepsei-na-symvei-kati-tetoio