"Ας αφήσουμε τις ανόητες δικαιολογίες... "

Εντυπωσιακή η συμμετοχή των πιστών στις Ιερές Παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου. Χθες το απόγευμα - 1/8/2016 - είχα την ευκαιρία να τελέσω την Ιερά Παράκληση της Παναγίας μας και να κηρύξω τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννας, στην παραλία του Αγιόκαμπου της περιοχής Αγιάς (Λαρίσης). Ολόκληρη εκείνη η περιοχή, ήταν γεμάτη από επισκέπτες - τουρίστες που απολάμβαναν τις διακοπές του καλοκαιριού. Με το άκουσμα του ήχου της καμπάνας δεκάδες χριστιανοί ήλθαν στο Ναό και συμμετείχαν στην εσπερινή ακολουθία προς τιμήν της Θεομήτορος. Δεν τους εμπόδισε ούτε η ζέστη, αλλά ούτε και οι άλλες ενασχολήσεις του καλοκαιριού. Η αγάπη για το Θεό και την Παναγιά μας, αλλά και ο πόθος της σωτηρίας τους είχαν προτεραιότητα. Βεβαίως, αυτό το γεγονός είναι άξιο σχολιασμού, αφού συμβαίνει σε λίγους χριστιανούς που διακρίνονται για την ευλάβεια και την αγάπη τους για τη θεία λατρεία. 

Όλες οι βιοτικές μέριμνες μπορούν να περιμένουν...

Να μάθουμε να ιεραρχούμε τα πράγματα της ζωή μας... 

Όλα τα θέματα που μας απασχολούν θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με διάκριση και υπομονή. 

Δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε ΜΟΝΟΙ μας. 

Χωρίς το Χριστό και τη Χάρη Του, είμαστε ανίκανοι να σταθούμε όρθιοι.

Άλλωστε, ο Ίδιος το είπε: "ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ".

Οι διάφορες εργασίες, οι ποικίλες μέριμνες και τόσες άλλες ενασχολήσεις μας, δεν πρέπει να γίνονται εμπόδιο στην εκτέλεση των πνευματικών μας καθηκόντων. 

Κάποιοι προτιμούν να βρίσκονται μακριά από τη ζωή της Εκκλησίας μας - που τη θεωρούν δύσκολη και ξεπερασμένη - με τη δικαιολογία πως έχουν πολλές δουλειές. 

Όλοι αυτοί οι αδελφοί - και ο γράφων - ας σκεφτούμε και τούτο: όλοι όσοι έφυγαν από την πρόσκαιρη ζωή,  είχαν πολλές δουλειές τις οποίες άφησαν... μισές, γιατί τους πρόλαβε το προσκλητήριο του ουρανού... 

Γι' αυτό το λόγο να θυμόμαστε συχνά αυτό που λέει και ο σοφός ορθόδοξος λαός μας:  "Το σήμερα είναι δικό μας... Το αύριο είναι του Θεού..."

Αγαπητές και αγαπητοί.

Περνούν τα χρόνια, εμείς μεγαλώνουμε, οι μέριμνες αυξάνονται, οι άγιες διαθέσεις μαραίνονται, η σκληρότητα της ψυχής σταθεροποιείτε και κάποια μέρα θα πέσουμε από τα σύννεφα, όταν θα έλθει η δύσκολη ώρα της εξόδου της ψυχής μας από το σώμα. 

Τότε θα βρεθούμε ΜΟΝΟΙ και ανίκανοι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. 

Η κακή επιλογή μας, να ζήσουμε έξω από τη ζωή της Εκκλησίας, θα έχει αιώνιες επιπτώσεις. 

Ας αφήσουμε τις ανόητες δικαιολογίες και ας αποδεχτούμε την ασκητική ζωή της Εκκλησίας που λειτουργεί και ως αντιβίωση της αρρωστημένης ψυχής μας. 

Ας πορευθούμε με μετάνοια και υπακοή στις εντολές του Θεού για να έχουμε ελπίδα σωτηρίας. 

Κ Α Λ Η   Π Α Ν Α Γ Ι Α

π. Υάκινθος