Ο άγνωστος πνευματικός του Αγίου Πορφυρίου

Του Βασίλη Σπυρόπουλου 

Μεγάλη ήταν η ευλογία για όλους τους χριστιανούς, όπου γης, η αγιοκατάταξη πριν από δύο χρόνια των σύγχρονων Αγίων της Εκκλησίας, γερόντων Παϊσίου και Πορφυρίου.Καθ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωή τους προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα βήματα του Χριστού.

Δεν διαμαρτυρήθηκαν ούτε λύγισαν από τις δυσκολίες, τις κακουχίες και τις ασθένειες. Αντιθέτως, αγκάλιασαν όλους τους ανθρώπους που πήγαιναν να τους δουν από κοντά, να μιλήσουν μαζί τους, για να πάρουν δύναμη και να σηκώσουν τον δικό τους σταυρό.

Στην περίπτωση του Αγίου Πορφυρίου, γνωρίζουμε ότι από μικρή ηλικία αφιερώθηκε στον Θεό πηγαίνοντας στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Αγιο Ορος.

Ωστόσο δεν είναι ευρύτερα γνωστό το γεγονός ότι ο Αγιος Πορφύριος είχε ως πνευματικό πατέρα μια ξεχωριστή προσωπικότητα, τον π. Αντώνιο Γκίκιζα.

 Ο ευλαβής αυτός κληρικός γεννήθηκε στο Κρανίδι Αργολίδας στις 7 Ιανουαρίου 1910 και εκοιμήθη στην Αθήνα, σε ηλικία 89 ετών, στις 30 Σεπτεμβρίου 1999.

Εμενε ως ασκητής σε ένα υπόγειο διαμέρισμα επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, υπομένοντας καρτερικά και με δύναμη ψυχής τα χτυπήματα που προέρχονταν από μακρόχρονη ασθένεια.

Ο π. Αντώνιος διακόνησε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Κερατσίνι. Οι ακαδημαϊκές γνώσεις του ήταν αξιοθαύμαστες όχι μόνο για την εποχή όπου έζησε αλλά και για σήμερα. Κατείχε τέσσερα πτυχία και γνώριζε έξι ξένες γλώσσες!

Χάρη στο μορφωτικό επίπεδό του και στις ικανότητές του, υπηρέτησε ως νομικός (ήταν, μεταξύ άλλων, και πτυχιούχος Νομικής) στο αντίστοιχο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Η γνωριμία του με τον γέροντα -και μετέπειτα Αγιο της Εκκλησίας- Πορφύριο έγινε όταν υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως ιεροκήρυκας στην Κύμη Ευβοίας.

Χαρακτηριστικό δείγμα της μεγάλης πνευματικότητάς του ήταν ότι δεν δέχτηκε ποτέ τα υψηλά αξιώματα τα οποία του προτάθηκαν.

Βεβαίως, επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, ο π. Αντώνιος Γκίκιζας είχε πνευματικό πατέρα μια άλλη οσιακή μορφή, τον π. Παύλο Νικηταρά από το Κρανίδι, με καταγωγή από τη γνωστή οικογένεια των γενναίων πολεμιστών του 1821.

Επίσης, όταν ακόμη ήταν μικρό παιδί, γνώρισε τον Αγιο Νεκτάριο, για τον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια.

Ο π. Αντώνιος, μετά την κοίμησή του, ετάφη στον Ναό του Αγίου Αντωνίου, στην Αχλαδερή Ευβοίας, εκεί όπου το 2001 χτίστηκε η φερώνυμη μονή.

Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» φέρνει αποκλειστικά στο φως σκέψεις, διδάγματα και ξεχωριστές εμπειρίες, τις οποίες έζησε ο π. Αντώνιος Γκίκιζας και μοιράστηκε με ανθρώπους που είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί του.

Μεταξύ άλλων, ο ίδιος αναφέρεται στο πώς θα γνωρίσουμε τον Χριστό, στη σημασία της μετάνοιας και της ταπείνωσης, ενώ υπογραμμίζει ότι στην εποχή μας κυριαρχούν ο εγωισμός, η εμπάθεια και η αμαρτία.

Για το πώς θα γνωρίσουμε τον Χριστό: «Χρειάζεται μόνωση, λατρεία στον Θεό, τους Αγίους και αγγέλους. Εχουμε τον ίδιο προορισμό με τους αγγέλους, να δοξολογούμε τον Θεό. Υπάρχει ο γήινος και ο αόρατος κόσμος, δεν έχει αρχή και τέλος ο αόρατος (κόσμος). Ο γήινος κόσμος αυτοκαταστρέφεται, επειδή οι άνθρωποι έχουν πιστέψει ότι δεν υπάρχει αόρατος κόσμος. Ο Χριστός θα τους δείξει και θα πιστέψουν όσοι είναι καλοπροαίρετοι. Δεν υπάρχει νύχτα στον Θεό, μόνο ευφροσύνη φωτός. Η δόξα είναι το κυριότερο στον αόρατο κόσμο…»

Για την προσευχή και την ταπείνωση: «Καταργείται ο χρόνος σ' αυτούς που προσεύχονται. Τα πάντα και εν πάσι Χριστός, παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν υπάρχει στον ουρανό. Οσο ταπεινωνόμαστε τόσο προσελκύουμε τη χάρη, κατά χάριν να επικοινωνούμε με την άκτιστη ενέργεια του Θεού… Ο Θεός είναι παρών είτε το ξέρουμε είτε δεν το ξέρουμε. Με τη σιωπή, πιο καλά».

Για την πίστη στον Θεό: «Οποιος πιστεύει τον επισκέπτεται ο Θεός διά του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός θα μπει στην ψυχή, θα Του κάνουμε τραπέζι και θα μας μεταδώσει την ουράνια βασιλεία».

Για την αξία της μετάνοιας: «Η μετάνοια εξασφαλίζει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. (Η ψυχή μας) γίνεται ναός της θεότητος όταν μετανοήσει. Οταν πιστεύουμε, δεν υπάρχει θάνατος. Του ορατού κόσμου η δόξα είναι θάνατος».

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

«Ο εγωισμός, το συμφέρον, η εμπάθεια, η αμαρτία, τρομερό πράγμα, αυτά κυριαρχούν. Με την αμαρτία εισχωρούν τα δαιμόνια μέσα μας και μας σκοτώνουν. Παραμονεύει ο θάνατος. Με τη βαθιά μετάνοια δεν θα εισχωρούν τα δαιμόνια μέσα μας… 

Να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Θεός μετάνοια, γιατί είναι δώρον Θεού. Κυοφορία πνευματική είναι η μετάνοια. Οπως η γυναίκα, όταν γεννήσει, έχει μεγάλη χαρά, έτσι και στην πνευματική ζωή, όταν έρθει το άκτιστον (βρέφος) της Θεοτόκου. Σ' αυτό συντελεί η μετάνοια. 

Συγγενεύουμε με την Παναγία. Πρέπει να περιμένουμε την εξ ουρανού κυοφορίαν. Συμμόρφωση του Θεού εντός ημών είναι δύσκολο, είναι δύσκολο, αλλά ο άνθρωπος αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο… Εμβάθυνση στην ταπείνωση. Για την είσοδό μας στον ουράνιο κόσμο είναι απαραίτητος η μετάνοια…»

Από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια

http://proskynitis.blogspot.gr/