"ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΚΟ..."

Είχα την ευκαιρία αυτές τις ημέρες να επισκεφθώ κάποιες πονεμένες οικογένειες. Μια εξ' αυτών πενθούσε για τον θάνατο ενός μέλους της και μάλιστα της νεαράς κόρης της. Η υποδοχή ήταν θερμή. Καθίσαμε στο σαλόνι του σπιτιού, μας προσέφερε ένα κέρασμα και στη συνέχεια άρχισε μια ζεστή επικοινωνία μεταξύ μας. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως η πενθούσα μητέρα είχε ανάγκη να βγάλει από μέσα της το παράπονό που είχε εις βάρος του... Θεού. Και ο βαθύς και καρδιακός της πόνος ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο της και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της. 

Μιλούσε σπαρακτικά και έλεγε: 

- Τι έκανα και μου πήρε το παιδί ;  

- Γιατί να το κάνει αυτό ο Θεός σε μένα που δεν έκανα τίποτα κακό στη ζωή μου;

- Είναι άδικο... Ας έπαιρνε εμένα... 

Αυτά και άλλα πολλά έλεγε αυτή η δοκιμαζόμενη γυναίκα και είναι βέβαιο πως ο καλός Θεός δεν παρεξηγείται με τέτοια λόγια που ξεστομίζει αυτός που πονά και δέχεται την επίθεση του εχθρού, με σκοπό να τον οδηγήσει στην απιστία. 

Ο πόνος είναι μεγάλος για την μητέρα, όταν καλείται να αντιμετωπίσει την ασθένεια και, στη συνέχεια, να βιώσει τον αποχωρισμό του παιδιού της. 

Ο θάνατος είναι ένα γεγονός μεγάλο και τραγικό. 

Πολλές φορές υπερβαίνει τις ανθρώπινες αντοχές και ο άνθρωπος γονατίζει από τα πολλά "ΓΙΑΤΊ;" Μόνο η πίστη μπορεί να τον συγκρατήσει από τις ακρότητες και το θυμό εναντίον του Θεού και των ανθρώπων. Η πίστη γαληνεύει τον άνθρωπο και του προσφέρει παρηγοριά και ελπίδα. 

Οι ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών μας ΖΟΥΝ και έχουν ανάγκη των προσευχών μας και της ελεημοσύνης μας, που γίνονται υπέρ αναπαύσεώς τους. 

Ναι, οι ψυχές των κεκοιμημένων ΖΟΥΝ, διατηρούν την αυτοσυνειδησία τους, θυμούνται, μας έχουν έννοια, εύχονται για μας και αναμένουν την συνάντησή μας που θα γίνει ΣΥΝ ΘΕΩ, όταν κι εμείς κληθούμε από το Θεό να αφήσουμε τη γη...

Φίλοι μου, δεν υπογράψαμε κάποιο συμβόλαιο με το Θεό πως όταν θα είμαστε καλοί χριστιανοί ποτέ δεν θα αρρωστήσουμε, δεν πάθουμε ατυχήματα, δεν θα πεθάνουν οι δικοί μας, θα φύγουμε στα βαθιά γεράματα κ.α. Όλα είναι ανθρώπινα. Αλλά κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Πιστεύουμε πως ο θάνατος και η ασθένεια είναι για τους... άλλους. Και όταν έρχεται σε μας, τότε....

Ο Θεός επιλέγει τη στιγμή και τον τρόπο της εξόδου μας και ενεργεί πάντοτε για το συμφέρον μας. 

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ. 

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. 

ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ 

Δ Ο Ξ Α   Σ Τ Ο   Α Γ Ι Ο   Ο Ν Ο Μ Α   Τ Ο Υ.

π. Υάκινθος