"Παραινέσεις Γέροντος Ἐφραὶμ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἀσθενείας μου" (π. Μάρκελλος Καρακαλλινός).)

Ο Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης

Παραινέσεις Γέροντος Ἐφραὶμ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἀσθενείας μου

      Ποτὲ δὲν αἰσθάνθηκα τόσο ἔντονη τὴν ἀγάπη τοῦ πνευματικοῦ μου πατρός, Γέροντος Ἐφραίμ, ὅσον τὸν καιρὸν αὐτὸν τῆς ἀσθενείας μου. Κάθε δεύτερη ἡμέρα μοῦ ἔπαιρνε τηλέφωνο, ἀπὸ τὸ Μοναστῆρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας, διὰ νὰ ἐνισχύση εἰς τὸν ἀγῶνα μου καὶ νὰ μοῦ ἐμπνεύση τὴν ὑπομονὴ εἰς τὴν δυσκολίαν τῆς ἀσθενείας μου.

Εἴχαν περάσει τὰ μεσάνυχτα καὶ ὁ Σεβαστός μου Γέροντας εἶχε τελειώσει τὴν ἀτομική του προσευχὴ εἰς τὸ κελλίον του. Καὶ ἦταν μιὰ προσευχὴ πλημμηρισμένη ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ. Κύματα αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἔφθαναν καὶ πρὸς ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἀνάξιο ποὺ τώρα ἀξίως ταλαιπωροῦμαι διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. Μιὰ γλυκεῖα φωνὴ ὑπὸ τὴν ἔρημον τῆς Ἀριζόνας ἔφθανε κοντὰ καὶ μοῦ ἐδρόσιζε τὴν ψυχή μου καὶ ξεχνοῦσα τὰ πάντα καὶ ζοῦσα τὰ οὐράνια καὶ φαίνονταν πὼς ὁ Γέροντας ἦταν κοντά μου καὶ ἑγὼ στηριζόμουν ἐπάνω του.

Μετὰ τὴν συνομιλία ὁ ἀκούραστος Γέροντας ἐπήγαινε εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος διὰ νὰ τελέση τὴν θείαν Λειτουργίαν καὶ νὰ προσεγγίση ἐν φόβῳ Θεοῦ πρὸς τὰ οὐράνια θεῖα σκηνώματα. Εἰς τὴν προσκομιδὴν μνημονεύονται πλῆθος ὀνόματα καὶ πολλὲς ψυχὲς εὑρίσκουν παρηγορία καὶ ἔλεος.

Εἶναι πολὺ συγκινητικὸν τὸ θέαμα. Προκαλεῖ ψυχικὲς ἀνατύσεις· δίδει εἰς τὴν ψυχὴν αἴσθησιν θείαν καὶ μίαν ἱερὰν συγκίνησιν καὶ καύχησιν. Μέσα εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἀριζόνας, ὅπου φύονται μόνο κάκτοι, τώρα ἡ ἔρημος ἀνθεῖ ὡς κρίνον καὶ γίνονται Ἁγιορειτικαὶ ἀγρυπνίαι καὶ ἀκούγονται Βυζαντινὰ μελωδήματα. Ὢ μεγαλεῖον ἀσυλλήπτου κάλλους καὶ θεῖον φῶς ποὺ ἀπαστράπτει ἥρεμα καὶ ταπεινὰ εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην!

Φιλόθεοι ψυχαὶ καταφθάνουν ὡς προσκυνηταὶ εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καὶ ἀρδεύονται τὸ ἁλλόμενον ὕδωρ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ στηρίζεται ἡ Ἐκκλησία καὶ ἀναθάλλει νέα βλαστήματα καὶ εὐώδεις καρπούς.

Ἀσθένησα ἀπὸ καρκίνον τοῦ παχέος ἐντέρου καὶ νοσηλεύομαι εἰς τὸ Νοσοκομεῖον τοῦ Παπανικολάου. Τώρα ἐξῆλθα ἀπὸ τὸ Νοσοκομεῖον καὶ φιλοξενοῦμαι εἰς τὴν οἰκίαν τῆς κ. Ἑλένης Σιμωνίδου-Τσιτσάκη. Μὲ τὴν εὐγενῆ φροντίδα καὶ περισσὴ ἀγάπη τῶν σεμνῶν καὶ ταπεινῶν αὐτῶν γυναικῶν, τῆς κ. Ἑλένης καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς κ. Ἀλεξάνδρας, ἐκτελῶ τὴν χημειοθεραπέια, ἡ ὁποία καὶ προκαλεῖ πόνους ἀρκετοὺς καὶ διάφορες ἄλλες παρενέργειες.

Εἰς τὴν δυσκολίαν μου αὐτὴν τὸ πιὸ ἀποτελεσματικὸν φάρμακον εἶναι αἱ παραινέσεις τοῦ Γέροντός μου Ἐφραίμ, διότι παίρνουν τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὸν πόνον καὶ διαβιβάζουν εἰς αὐτὴν τὴν αἴσθησιν τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἐπειδὴ οἱ συμβουλὲς τοῦ Γέροντός μου εἶναι πολλὴ ἀξιόλογες, σημειώνω ὅσα μπόρεσα νὰ κρατήσω εἰς τὴν μνήμην μου, διὰ νὰ τὰ μελετήσω καὶ ἄλλη φορά.

Ὁ Γέροντάς μου Ἐφραὶμ θέλει νὰ μοῦ διδάξη πῶς πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ ἀντιμετωπίζη τὴν ὥρα τοῦ ἀφορήτου πόνου καὶ νὰ μὴ χάνη τὴν ψυχραιμίαν της.

Ὁ Ἅγιος Θεός, ἔλεγε, θέλει νὰ προετοιμάση τὴν ψυχὴν νὰ μὴ προσκολλᾶται εἰς τὰ παρόντα, τὰ ὁποῖα εἶναι μάταια καὶ ψεύτικα καὶ διὰ τῶν θλίψεων, ἀσθενειῶν καὶ διαφόρων δοκιμασιῶν τὴν κάνει νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ζῆ τὰ αἰώνια, τὰ ὁποῖα εἶναι ἡ πραγματικότης καὶ ἡ μόνη ἀλήθεια.

Ὅταν ἡ ψυχὴ τρομάζη νὰ ἀντικρύση ἕνα δαίμονα, τὶ θὰ γίνη τότε ὅταν κολασθῆ καὶ θὰ ζῆ αἰωνίως μέσα εἰς τὸν ἀφόρητον καὶ ἀκατανόητον ἐκεῖνον χῶρον τῆς κολάσεως; Καὶ πῶς πάλι ἔχει νὰ χαίρεται ἡ ψυχὴ ὅταν ἐπιτύχη τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος καὶ θὰ ἀπολαμβάνη τὸ κάλλος τῆς Ὑπερφώτου Ἁγίας Τριάδος;

Ὅταν ἡ ψυχὴ ζῆ μὲ τὴν αἴσθησιν τῆς αἰωνιότητος, τότε ὁ κάθε πόνος τῆς ψυχῆς μετριάζεται. Καὶ ὄχι μόνον μετριάζεται, ἀλλὰ κυρίως τότε ἡ ψυχὴ αἰτεῖται συγχώρησιν τῶν πολλῶν ἁμαρτημάτων της μὲ πολλὴ εἰλικρίνεια.

Δεν σταματᾶ μόνον ἕως ἐδῶ ἡ ψυχή, ἀλλὰ εὐχαριστεῖ καὶ δοξολογεῖ τὸν Ἅγιον Θεόν, διότι δίδεται ἡ εὐκαιρία νὰ ὑποφέρη τὸν πόνον αὐτὸν ἢ τὴν θλῖψιν αὐτήν ἀπὸ τὴν στοργὴν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ προετοιμάση τὴν ψυχὴν διὰ τὴν Βασιλείαν Του.

Βέβαια, ὁ ἰαματικὸς αὐτὸς πόνος ὅταν εἶναι πολὺ ἰσχυρὸς δὲν ἀφήνει τὴν ψυχὴν νὰ ἐκφράση τὴν εὐχαριστίαν καὶ δοξολογίαν της μὲ ὅλη τὴν πληρότητα· ἀλλὰ καὶ αἱ μικραὶ ἐκφράσεις καὶ οἱ ἀναστεναγμοὶ ποὺ ἐκφράζουν ὅλον τὸν ψυχικὸν κόσμον ἔχουν μεγάλην ὠφέλειαν, διότι ἡ ψυχὴ τώρα βλέπει πιὸ καθαρὰ, βλέπει τὴν μόνην πραγματικότητα, τὴν μόνην ἀλήθειαν, τὴν αἰώνιον ζωήν.

Ἐπειδὴ ὅμως εἴμεθα πολὺ ἀδύναμοι πνευματικὰ καὶ οὔτε κἄν δὲν μποροῦμε νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἁγίους Πατέρας μας, ὁ Ἅγιος Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη μᾶς στέλλει διαφορες ἀσθένειες, πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίες, διὰ νὰ ἔχουμε κάποιον μισθὸν καὶ νὰ μὴ μείνουμε χωρὶς τὴν θείαν παρηγορίαν.

Τὸ θεῖον θέλημα τὸ ἀγαθὸν καὶ σωτήριον πρέπει νὰ τὸ δεχώμεθα, ὅποιο καὶ ἂν εἶναι αὐτό, ὅπως ὁ Κύριος ἐδέχθη τὸ μαρτύριον τοῦ Σταυροῦ.

Ἡ ὑπομονὴ ποὺ κάνουμε εἰς τὸν πόνον μας εἶναι πολὺ ἐλάχιστη, ἐὰν σκεφθοῦμε αὐτὰ ποὺ μᾶς περιμένουν εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν Του. Ἀλλὰ σὰν τὴν ὥραν τῆς δοκιμασίας ἐπιδείξουμε αὐτὴν τὴν ὀλίγην ὑπομονήν, τότε θὰ ἀξιωθοῦμε τῆς οὐρανίου μακαριότητος καὶ τοῦ ἀρρήτου ἐκείνου φωτὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Μακάριοι Πατέρες, ἐμεῖς τὰ παιδιά σας εἴμεθα ἀδύναμοι καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἀγωνισθοῦμε ὅπως ἐσεῖς. Μόλις μετὰ βίας σέρνουμε τὰ βήματά μας ἐπάνω εἰς τὴν γῆν καὶ ἀδυνατοῦμε νὰ πλησιάσουμε εἰς τὰ ὕψη τῶν ἀρετῶν τὰ ὁποῖα ἐφθάσατε ἐσεῖς. Βοηθήσατέ μας διὰ τῶν ἁγίων σας εὐχῶν νὰ ἐπιτύχουμε τὴν σωτηρίαν μας.

Τώρα ἀνεβαίνεις τὸν Γολγοθᾶ. Κράτα τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ μὴ λιγοψυχήσης. Τώρα δίδεις ἐξετάσεις.

Μὲ τὴν ἀσθένειαν δίδει εὐκαιρίαν εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς να εὕρη ὡρισμένες πτυχὲς καὶ κρυφὰ σφάλματα τῆς ψυχῆς του ποὺ ἴσως δὲν τὰ εἶχε ἔως τώρα προσέξει.

Εἰς τὴν ζωήν μας ποτὲ δὲν θὰ βαδίζωμε πάντα εἰς τὴν εὐθεῖαν γραμμήν. Θὰ ἔλθουν οἱ θλίψεις, οἱ ἀσθένειες, οἱ πειρασμοὶ καὶ διαφορες ἄλλες δοκιμασίες. Εἶναι λάθος νὰ περιμένουμε νὰ ἔχουμε πάντα γαλήνη.

Ἔτσι καὶ ἐσὺ τώρα κράτα τὴν προσευχήν σου. Στηρίξου ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγκάλιασέ τον. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα σου. Ὁ γλυκὺς Ἰησοῦς στέκεται πλάϊ σου ὡς ἄλλος Κυρηναῖος.

-       Γέροντά μου τὴν ὥρα αὐτὴ τοῦ πόνου ἀναθέτω τὴν ζωήν μου εἰς τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Τὸν παρακαλῶ, βέβαια, νὰ μοῦ χαρίση τὴν ὑγείαν μου, ἀλλὰ τελικὰ ἐλπίζω μόνον εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

-       Τὸ κυριώτερον εἶναι νὰ ἐλπίζη κανεὶς εἰς τὸ θεῖον θέλημα. Διότι τὸ θεῖον θέλημα εἶναι τὸ μόνον σωτήριον. Μόνον ὁ Ἅγιος Θεὸς γνωρίζει  πότε εἶναι ἡ καταλληλη ὥρα διὰ τὴν ψυχὴν νὰ ἀποχωρήση ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν.

Ἡ ψυχὴ δεν φεύγει μόνη της. Τὴν ἀκολουθοῦν τὰ ἔργα της· τὴν ἀκολουθοῦν οἱ πονηροὶ καὶ μοχθηροὶ δαίμονες. Δὲν ἀπουσιάζει, βέβαια, καὶ ὁ φύλακας Ἄγγελος ποὺ προστατεύει τὴν ψυχὴν καὶ ἀποδιώκει τὰ δαιμόνια. Ὁ καλὸς ὑποτακτικὸς δὲν φοβεῖται τὰ δαιμόνια, διότι τὸν σκεπάζει ἡ προστασία καὶ ἡ ὑπακοὴ εἰς τὸν Γέροντά του.... 

(συνέχεια στο βιβλίο: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ")