6. ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ( η συνέχεια)

 ΤΟ "ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ"

      Ἡ ποταπὴ φράση ”Σωφρονιστικὸ σύστημα„ εἶναι μία πλαστῆ εἰκόνα γιὰ τὴν ἄγνοια τῆς κοινωνίας. Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸ ποὺ χωρίζει τὴν κοινωνία σὲ Α´ κατηγορία καὶ σὲ Β´ κατηγορία ἀνθρώπων, εἶναι ἕνας τοῖχος στεγανὸς ἤ, καλύτερα, ἕνα παραβάν, ὅπως στὰ νοσοκομεῖα ποὺ χωρίζουν τοὺς ἀσθενεῖς. Τὰ πάντα γίνονται καὶ ἐδῶ μέσα: δολοφονίες, τρομοκρατία, ψυχολογικὴ βία, φόβος, ἐκβιασμοί, ἀπειλές, πιέσεις, ἀπάτες, κλεψιές, ἐμπόριο ναρκωτικῶν, ἐμπόριο χαπιῶν, ἐμπόριο ρούχων, χρυσαφικῶν, φασαρίες, ξυλοδαρμοὶ καὶ ὅλες οἱ ὑβριστικὲς ἐπιγραφές. Εἶναι κι ἐδῶ ἕνα πλευρὸ τῆς κοινωνίας, ποὺ μόνο χαζὸς μπορεῖ νὰ εἶναι κάποιος, ὅταν δὲν καταλαβαίνει τὸ δράμα ποὺ ἐκτυλίσσεται στὶς φυλακές.

      Ἡ βάναυση μεταχείριση, ἡ ὑπερβολή, οἱ προκαταλήψεις καὶ οἱ καχυποψίες πὼς μόνο ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἔνοχοι, εἶναι ἡ  ἁλυσίδα τοῦ κατεστημένου ποὺ καταπιέζει τοὺς ἀσθενέστερους γιὰ νὰ δείχνει σὲ ὅλους μας τὴν δύναμή του. Μὲ ἐξοργίζει ἀφάνταστα αὐτὸς ὁ φαλλοκρατισμὸς κι αὐτὴ ἡ ἄκαμπτη σκληρότητα μὲ τὴν ὑποκριτικὴ τῆς Δικαιοσύνης, ποὺ ἀναζητοῦν στηρίγματα γιὰ νὰ κρύψουν τὶς δικές τους ἐνοχές, νὰ κρύψουν τὴν ἀποτυχία τους, τὶς ἀδυναμίες τους καὶ προσπαθοῦν νὰ γίνουν ἀρεστοὶ στὴν κοινωνία, γιατί φοβοῦνται, φοβοῦνται πολὺ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Γι' αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ κρατήσουν ὄρθιο τὸ μοναδικὸ οἰκοδόμημα ποὺ λέγεται φυλακή, γιὰ νὰ καλυφθοῦν πίσω του. Γιατί… γιατί τολμήσαμε νὰ ἀντισταθοῦμε στὸ κατεστημένο, γιατί καταπατήσαμε τοὺς νόμους. Ποιοὺς νόμους; Αὐτοὺς ποὺ ὁ καθένας τοὺς φτιάχνει μὲ τὸ δικό του καθυστερημένο, ἄρρωστο, κομπλεξικό, ἀνώμαλο μυαλό του, ποὺ μόνο πόνο κι ἀπόγνωση προκαλοῦν στοὺς ἀνθρώπους.

         Εἶναι ὑπόλογοι γιὰ τὰ φαινόμενα ἐγκληματικότητας ἀφοῦ οἱ ἴδιοι τὴν ἀνακυκλώνουν. Μέσα μου ἄκουσα νὰ σιγοτραγουδάει ἡ ψυχή μου ἕνα παλιὸ λαϊκὸ ἄσμα «Τὸ σύστημα εἶναι ἔνοχο μὰ δὲν τὸ δίκασε κανείς».

          Ἔ!!! Καλὰ τώρα, ψιθυρίζω. Δική τους ἡ Κυρία Δικαιοσύνη, ποὺ γιὰ τὰ δικά τους ὁλοφάνερα λάθη τὰ μάτια της εἶναι θεόκλειστα, ἐνῶ γιὰ τὰ δικά μας λάθη τὰ μάτια της εἶναι ὀρθάνοιχτα. Τώρα, θὰ μοῦ πεῖτε, πῶς γίνεται αὐτό; Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα τρὶκ τῆς ἐξουσίας, ἕνας τζόγος, κι ἐδῶ εἶναι ἕνα στημένο καζίνο ὅπου διακινοῦνται ἑκατομμύρια μὲ διάφορα παιχνίδια. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἄρρωστα φαινόμενα ποὺ ξεγυμνώνουν τὴν ψυχή σου, τὴ μαστιγώνουν, τὴν ταπεινώνουν, τὴν ἐξευτελίζουν, τὴν ποδοπατοῦν μὲ χυδαιότητα. Δὲν ὑπάρχουν ἐλαφρυντικὰ γιὰ τὴν ἐξουσία, τὸ συναίσθημα μετατρέπεται σ' ἕνα ἀπύθμενο μίσος, μὲ μοναδικὸ μέλημα νὰ ἐκδικηθεῖς. Σοὺ προκαλοῦν πόνο καὶ προκαλεῖς κι ἐσὺ πόνο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἡ ἀπονομὴ τῆς Δικαιοσύνης δὲν εἶναι δίκαιη, ἡ δικαιοσύνη πρέπει νὰ ἔχει τὸ  μέγεθος νὰ διαγνώσει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴν κάνει λανθασμένες διαγνώσεις ποὺ γεμίζουν τὸ εἶναι μας μὲ πόνο, θυμὸ καὶ ἀπελπισία. Γιατί;… Γιατί ἔτυχε νὰ γεννηθοῦμε φτωχοὶ καὶ ὄχι πλούσιοι· αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἁμάρτημά μας, ἡ φτώχια μας. Αὐτὴ ἡ ὑποκριτικὴ στάση τῆς Δικαιοσύνης εἶναι ποὺ λιμνάζει τὶς ψυχές μας, μᾶς γελοιοποιοῦν, μᾶς περιφρονοῦν, μᾶς χλευάζουν, μᾶς φέρονται σὰν ζῶα. Κι αὐτὰ τὰ ζῶα ἀργότερα γίνονται θηρία κι ὁρμοῦν νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Δὲν εἴμαστε κακοὶ ἄνθρωποι, δὲν ὑπάρχουν κακοὶ ἄνθρωποι, μόνο κακὰ συμφέροντα ὑπάρχουν καὶ κακὲς συνωμοσίες.

         Σιγά ‑ σιγὰ ἔχω ἀρχίσει, μὲ τὴν συμπαράσταση τῆς Κατερίνας καὶ τῆς Βάνας, νὰ προσαρμόζομαι σ'  αὐτὸ τὸ γκρίζο ἀνούσιο καὶ θλιβερὸ περιβάλλον. Ἡ Βάνα ἦταν πανέξυπνη, λίγο τρελούτσικη ἀλλὰ δίκαιη. Τὴν θαύμαζα γιὰ τὴν δύναμή της, μὲ τὶς τσεκουράτες ἰδέες της καὶ τὶς καλὰ ζυγισμένες λέξεις. Ἡ κοινωνικὴ κριτικὴ τὴν ἄφηνε ἀδιάφορη. Ἦταν ἀπόλυτα χαλαρή, κι ὅσα συμβαίνουν ἐδῶ τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ σθένος καὶ τσαμπουκά. Πολλὰ ἀνούσια βράδια, γιὰ νὰ δώσει λίγο χρῶμα στὴν μουντὴ ἀτμόσφαιρα, πιπερίζει μέσα ἀπὸ διαδοχικὲς ἀστραπιαῖες εἰκόνες ὅλα τὰ νέα καὶ παλιὰ τῆς φυλακῆς μ' ἕνα σωρὸ ἀπὸ ἀνέκδοτα, γιὰ νὰ ξεχάσουμε γιὰ λίγες στιγμὲς τὴν ψυχική μας ἀγωνία. Σπάνια ἐδῶ γελᾶμε, καμία φορᾶ ποὺ καὶ ποὺ κάποια μικρὴ ἡλιαχτίδα φωτίζει τὴν μορφή μας μὲ γέλιο ἀνάμικτο μὲ πίκρα, πόνο καὶ μαρασμό, σὰν τὰ φυτὰ ποὺ μαραίνονται ὅταν δὲν παίρνουν ἀέρα ἀπὸ πουθενά. Ἡ Κατερίνα ἦταν πιὸ σοβαρή, μορφωμένη, ὑπομονετική, εὐαίσθητη, δίκαιη κι ἀπόλυτα εἰλικρινής.

Από το ομώνυμο βιβλίο πρώην κρατουμένης